Potencjalny udział stresu oksydacyjnego w patogenezie zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem (AMD)

Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem jest jedną z najczęstszych przyczyn ślepoty u ludzi starszych. Mimo iż choroba staje się coraz poważniejszym problemem społecznym, jej patogeneza pozostaje wciąż niepewna. Degeneracja plamki dotyczy tylnego bieguna siatkówki – miejsca najostrzejszego widzenia. Duże stężenie tlenu, stała ekspozycja na światło oraz obecność fotouczulaczy, to czynniki, które sprzyjają generacji reaktywnych form tlenu w tym rejonie. Stres oksydacyjny jest wzmagany również przez gromadzącą się   wraz z wiekiem w komórkach nabłonka barwnikowego okolicy plamki lipofuscynę. Barwnik ten w znacznie większej ilości pojawia się w oczach z AMD w porównaniu z oczami zdrowymi. Wśród najczęściej wymienianych czynników ryzyka zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem są: wiek powyżej 65 lat, predyspozycja genetyczna, palenie papierosów, otyłość, ekspozycja na światło niebieskie, jasny kolor tęczówek. Poza czynnikiem genetycznym, pozostałe czynniki wiążą się ze zwiększonym wytwarzaniem wolnych rodników w organizmie i na poziomie siatkówki. Naturalną barierą chroniącą tylny biegun siatkówki jest przedreceptorowy filtr utworzony przez dwa dihydroksykarotenoidy – luteinę i zeaksantynę. Wykazują one działanie antyoksydacyjne oraz pochłaniają rodnikogenne światło niebieskie. W oczach ze zwyrodnieniem plamki stwierdza się istotnie mniejszą gęstość barwnika plamki, czyli większe ryzyko uszkodzenia z powodu stresu oksydacyjnego. Liczne badania dowiodły, że dieta uboga w antyoksydanty (witaminy C, E, karotenoidy, cynk) oraz małe osoczowe stężenia substancji o działaniu antyoksydacyjnym sprzyjają rozwojowi zwyrodnienia plamki. Wykazano również, że ich suplementacja może zapobiegać, zahamować lub spowolnić rozwój choroby.

http://www.phmd.pl/fulltxthtml.php?ICID=849232